Düşünmek,
Sahi düşünmek neden can yakar bazen. Sanki kafamız cam parçalarıyla dolmuş gibi aldığımız nefeste canımız yanar. Bazen karanlıkta kalmış gibi ışık ararız zihnimizin labirentinde. Döner dururuz çıkışı ararız bulamayız. Geçmişimiz oynar gözümüzün önünde. Arka planda tam kapasite gelecek geçmiş karmaşık. Aklımıza hakim olan bir dalgınlık.
Sanki, sanki okyanusun en dip karanlık noktasında boğulmuş süzülen son oksijenle hayatta kalmaya çalışır gibi...
İnsanoğlu...
İnsan neden kendisini her zaman doğru olarak görür? Birinin üzerine fazla düşünce neden gitmek ister?
Neden saygıyı güçsüzlük, kibarlılığı eziklik olarak görür? Neden bir ışık görmek yerine karanlıkta kalmayı tercih ederler?
hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan
koşar gibi yürüyüşün
karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün
hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
uzak uzak yıldızlarla çevrilmiş kainatın
karanlık boşluklarında akıp giderken zaman
adımla nasıl berabersem öylece beraberiz
seninle her saat seninle her dakika seninle her saniye
gönlümüz mutluluğa inanmış olmanın gururuyla rahat
koltuğumuzun altında birer dinamit gibi kellemiz
ve sonra her zaman her ölümlüye
aynı şartlar altında kısmet olmıyan
gerçekleri görmenin aydınlığı alınlarımızda
hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın
Attila İlhan
Alemin güvendiği engin dal olmalısın
Kendin gibi yaşayıp kendini bulmalısın
Gökyüzünün maviliğine dokunan,
Denizler gibi dingin olmalısın.
Sen ki bir yıldız gibi,
Karanlıkta ışık saçmalısın.
Gözlerinde umut, yüreğinde sevgi,
Her daim ileriye bakmalısın
Ben seni karanlıkta buldum da sevdim,
İçindeki acıyı paylaşmak için,
Yaşadığın kaderi paylaşmak için sevdim.Ben seni derdine ortak olmak için,
Her kalp atışımda içimde hissetmek için sevdim.
Yüreğime yakışan tek insan olduğun için sevdim.
Ben, senin gözlerinde mutluluğun resmini çizebilmek için sevdim.
Göz bebeklerime her baktığında kendini görebilmen için sevdimBen seni damarlarımda kan yerine sen dolaştığın için sevdim.
Ben seni yalnızlığın ile yalnızlığıma geldiğin için sevdim.
Kimsenin iyi gelmediği yerden geldiğin için sevdim.
Sevgin hafızama nakış edildiği için sevdim.
ALLAH'tan dilendiğim tek duam olduğun için sevdim.Ben seni bir gün bir ömür sevebilmek için sevdim.
Ben seni soğuk kış mevsimlerinde hayalinle beni ısıttığın için sevdim.Ben seni gecenin en koyu karanlığında önümü aydınlatan ışık olduğun için sevdim.
Ben seni tam çaresizliğin ortasında sıkışıp kaldığımda yüreğime çare olduğun için sevdim.Sevgime layık olabileceğini bildiğim için
ve sevgine layık olabileceğimi bildiğim için sevdim.
Ben seni geçmişinde her ne yaşadın ise kabullenerek,
Yeni bir geleceğe geçmişten bir iz bırakmamak için sevdim.Ben seni;
Gözlerine huzuru,
Yüreğine mutluluğu,
Ömrüne ömrümü adamak için,
Ben seni sadece sevdim...
Sen beni sevsen de sevdim,
sevmesen de sevdim
Ruh İkizi ...
"Onun benim ruh ikizim olduğuna fazlasıyla inanmıştım.''
''Belki de öyleydi. Senin problemin bu sözcüğün ne anlama geldiğini bilmiyor olmak. İnsanlar ruh ikizinin mükemmel bir uyum yarattığını düşünürler ve aslında herkesin istediği de budur. Fakat gerçek bir ruh ikizi ayna gibidir; kişi sana arkanda gizlediğin her şeyi
"Herşey zıddıyla bilinir." Safsatası
✅️ Hiç ışık görmemiş bir insan karanlıkta olduğunu nasıl bilecek ki, karanlık ışığı bildirsin?
✅️ Bir insan doğrusunu bilmediği bilginin yanlış olduğunu nasıl bilecek ki, yanlış doğruyu bildirsin?
✅️ Hakkı bilmeden batılın batıl olduğu nasıl bilinecek ki, batıl hakkı bildirsin?
Yoksa; karanlıkta yüzen insanlık aydınlığı, yeryüzünü islamın nuru ile aydınlatan peygamberler değil de kendisi mi buldu da bildi?
Bir bildiren olmadan, bilinen bildireni nasıl bildirsin. Yoksa bildiren ile mi bilineni bilirsin.
(C_i)
Oktay Rifat - Elleri Var Özgürlüğün
Köpürerek koşuyordu atlarımız
Durgun denize doğru.
Bu uçuş, güvercindeki,
Özgürlük sevinci mi ne!
Öpüşmek yasaktı, bilir misiniz,
Düşünmek yasak,
Umut, karanlıkta parlayan bir yıldız gibidir, ne kadar karanlık olursa olsun, her zaman bir ışık bulunur."
hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan
koşar gibi yürüyüşün
karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün
Attila İlhan